Terug naar Zanzibar!

Geen visumstress dit keer. Wel vertrekstress.

Zaterdagavond zag ik hèt ideale ticket voorbij komen. Minimale kosten, minimale reistijd.
En ik besloot te boeken. Woensdagochtend om 7.25 uur ga ik terug naar Zanzibar!

In gedachten ga ik terug naar Toni, Rose, Captain Pirot, Abbas, Melanie, Mr. Kahawa, Bellevue Guesthouse. Ik zie de onwijs heldere zee, de zeewierwerkers, de kinderen die kreeftjes zoeken om te eten.
Ik zie hoe Justine uit pure angst haar nagels in mijn arm zet. Ze is nu 30 jaar en heeft nog nooit door heupdiep water gelopen. Ik zie de dochter van de Captain schreeuwen van plezier omdat ze haar eerste zwemslag maakt.Ik zie hoe de dikke Rose me laat
weten dat haar moeder haar lief vind. Ik zie Abbas met zijn magere lijf naar het zwembad komen om naar de dagelijkse zwemles te kijken en stilletjes te leren. Ik zie mezelf, lachend en gelukkig....


Ik ga terug naar Zanzibar! Naar het project waar ik deze zomer samen met Andrea, Etienne en Elora, zo hard aan gewerkt heb. We hebben niet alleen kindertjes leren zwemmen maar we hebben ook vier volwassenen opgeleid om zelf zwemles te kunnen geven. Een hartverwarmend en zinvol project. Want kinderen in Afrika leren niet zwemmen. Terwijl ze, nu en in de toekomst, leven van het water. Ze zijn afhankelijk van het water voor wassen, plassen, drinkwater, vissen en verkoeling tijdens warme dagen. En als het koud is, in de regentijd, verdrinken de kinderen in de straat. Tropische regenbuien zijn heftig en de straten hebben geen regenwaterafvoer. Dus het water stroomt door de straten en sleurt de kinderen mee. Kinderen die niet kunnen zwemmen. Dus verdrinken ze. Vreselijk!
Het is moeilijk voor te stellen voor ons, Nederlanders. Vrijwel iedereen kan hier zwemmen. Als er hier iemand verdrinkt, is dat voorpaginanieuws. Als in Afrika iemand verdrinkt, wordt 'ie uit het water gehaald en begraven. Verdronken kinderen doen zelfs niet mee met de statistieken.....

Maar 'mijn' les-kinderen zijn geen statistieken. Het zijn leuke, lieve, stoute, ondeugende kindertjes uit Afrika. We leren ze zwemmen. We leren hun (school)onderwijzers hoe ze kinderen zwemmen kunnen leren. De zwemonderwijzers op Zanzibar zijn nu een half jaar aan het werk en ik ben benieuwd hoe het gaat. Hoeveel kinderen hebben inmiddels leren zwemmen? Wat gaat goed in het project en wat moet beter? Wat moet de volgende stap zijn, hoe leren we nog veel meer kinderen zwemmen? Ik ga het de komende weken zien. Ik moet er naartoe. Ik wil er naartoe! Ik wil met eigen ogen zien wat er veranderd is en wat nog nodig is. We gaan de volgende stap zetten!


Tussen het boeken van het ticket en mijn vertrek zitten drie dagen. Dagen waarin ik de tandarts moet verzetten, oppas voor de hond moet regelen, de mails in mijn mailbox moet beantwoorden, afspraken moet afzeggen, mijn moeder moet bezoeken, de was moet doen, de rekeningen moet betalen,  de..moet, de.. moet, de .... moet moet, moet.
"Komt goed!" hoor ik mijn dochter Babynke zeggen.
Ik vertrouw er graag op.
Ik ga terug naar Zanzibar!